Το Κουπάκι είναι ένα μικρό Δωρικό γραφικό χωριό, βρίσκεται σε μια πλαγιά που καλύπτεται από χίλια περίπου στρέμματα πυκνού δάσους από καστανιές και βελανιδιές.
Το πράσινο κυριαρχεί παντού μέσα και γύρω από το χωριό, με το μεγάλο δάσος να το σφιχταγκαλιάζει. Καμάρι του χωριού,
ο γραφικός του ξενώνας και το μικρό λαογραφικό μουσείο που στεγάζεται στο πρώην δημοτικό σχολείο.

Η εκκλησία του χωριού τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου.
Την έκτισαν το έτος 1858 οι παππούδες μας στον ίδιο χώρο που υπήρχε μέχρι τότε ένα μικρό εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου. Είναι γραμμένη η χρονολογία αυτή στη μεγάλη πέτρα, η οποία αποτελούσε την μετόπη της κυρίας εισόδου της εκκλησίας μας και η οποία μετά την ανακατασκευή των εξωτερικών τοίχων της το έτος 1954, μεταφέρθηκε, και τοποθετήθηκε ως μετόπη της μικρής θύρας που ανοίχθηκε στο ιερό της εκκλησίας μας.
Στην πέτρα αυτή υπάρχουν σκαλισμένες και διάφορες παραστάσεις, αναγράφονται δε και τα ονόματα "Ζαχ. Νίτσος" και κάποιου άλλου του οποίου αναφέρονται τα δύο αρχικά γράμματα του ονόματος και επωνύμου τούτου "Αθ. Αν."

Η εκκλησία είναι ρυθμού βασιλικής. Έχει διαστάσεις 18 Χ 10  μέτρα και ύψος 5,5 μέτρα.
Ανεγέρθει με δαπάνη μόνον των κατοίκων του χωριού μας βάση καταρτισθέντος ερανικού καταλόγου. Όλες οι εργασίες συγκεντρώσεως των υλικών και μεταφοράς τούτου στο χώρο της οικοδομής έγινε με προσωπική εργασία των χωριανών μας.
Κοσμείται με ξυλόγλυπτο εικονοστάσιο αρίστης τέχνης. Η παράδοση αναφέρει ότι οι καλλιτέχνες ξυλογλύπτες ήταν Ηπειρώτες. Το έτος 1954 κατεδαφίστηκαν, λόγω ρωγμών που σημειώθηκαν από την καθίζηση του εδάφους και ανακατασκευάστηκαν,
ο βορεινός, ο δυτικός και ο νότιος τοίχος της εκκλησίας.

Το Κουπάκι έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Ερείπια αρχαίων οικισμών (τάφοι, ογκόλιθοι κτίσματος, νομίσματα βρέθηκαν στα τοπωνύμια του χωριού Ιτιά, Πόντζανι,Μαραβέλι, Παλιοκούπακο κ.α.).

Το 1821 οι Κουπακιώτες αγωνιστές πολέμησαν και θυσιάστηκαν ενάντια στον Τουρκικό ζυγό.